Przed dzisiejszym nadzwyczajnym posiedzeniem Rady UE ds. Energii w Brukseli, polecamy wywiad z Jerzym Buzkiem w dzienniku.pl.
Jako przewodniczący Europejskiego Forum Energetycznego, Jerzy Buzek prowadził spotkanie z Diederikiem Samsomem, szefem gabinetu wiceprzewodniczącego KE Timmermansa. Głównym celem spotkania była wymiana poglądów na temat stanu transformacji energetycznej w UE.
Pan Samsom omówił z członkami EEF obecny stan przechodzenia na neutralność klimatyczną, przeszkody i działania wymagane do skutecznej transformacji firm UE w celu osiągnięcia celów klimatycznych, zwłaszcza w świetle pilnej potrzeby zwiększenia niezależności energetycznej UE.
Dziś w serwisie wnp.pl. rozmowa z Jerzym Buzkiem o kryzysie energetycznym, jego skutkach dla odbiorców indywidulanych i przemysłu, planowanych w Brukseli środkach zaradczych i poprawkach w systemie ETS. Poniższym cytatem zachęcamy do lektury:
"Dziwi mnie, kiedy słyszę, że wysokie ceny energii to wynik zbyt szybko - a nie zbyt późno - zaczętej transformacji; i że receptą jest rzekomo jej spowolnienie, a nie - przyśpieszenie. To naprawdę postawienie sprawy na głowie".
„Dziś obchodzimy 42. rocznicę podpisania porozumień sierpniowych. Dla upamiętnienia tych wydarzeń i zapewnienia im miejsca w zbiorowej pamięci Europy, Parlament Europejski ustanowił 31 sierpnia Dniem Wolności i Solidarności. A Promenada przed budynkiem Parlamentu w Brukseli nosi nazwę Solidarności właśnie - warto o tym przypominać. Jak co roku złożyliśmy w tym miejscu kwiaty. Ale najważniejsze to by nieść przesłanie tamtej Solidarności na co dzień” – podkreślał Jerzy Buzek.
Warto przypomnieć słowa kapelana „Solidarności” Ks. Tishnera, który w swojej homilii z 1980 r. tak zdefiniował ideę ówczesnego ruchu: „Solidarność nie potrzebuje wroga lub przeciwnika, aby się umacniać i rozwijać. Ona zwraca się do wszystkich, a nie przeciwko komukolwiek. (…) Trzeba zrobić porządek w domu. Właśnie to, co trzeba zrobić, zespala i pobudza do czynu. Zespala głębiej i trwalej niż strach przed wrogiem. Chcemy być narodem zespolonym, ale nie zespolonym strachem. Chcemy, aby nas jednoczył nasz najprostszy ludzki obowiązek”.
